تورم در مقابل تورم ارزهای دیجیتال، توضیح داده شده است

به گزارش پایگاه خبری ارز دیجیتال موبو ارز،

عرضه کریپتوکارنسی تورمی به طور مداوم در حال افزایش است، در حالی که عرضه کریپتوکارنسی تورمی در حال کاهش است.

آیا اتر تورمی است یا تورمی؟

طبقه بندی اتر به عنوان تورم یا کاهش تورم موضوعی مورد بحث است. طرفداران استدلال تورم ممکن است به این نکته اشاره کنند که هیچ سقف سختی برای عرضه اتر وجود ندارد. با این حال، کاهش برنامه‌ریزی‌شده در نرخ ایجاد توکن، پیاده‌سازی PoS، و کاربرد فزاینده آن در اکوسیستم مالی غیرمتمرکز (DeFi) نشان‌دهنده یک روند کاهش تورم برای ETH است.

اکوسیستم اتریوم توسعه برنامه های غیرمتمرکز (DApps) را تسهیل می کند. ارز بومی آن، اتر، برای تراکنش‌ها و به عنوان پاداشی برای اعتبارسنجی‌هایی که تراکنش‌ها را پردازش می‌کنند، استفاده می‌شود. هیچ محدودیت ثابتی برای عرضه کل ETH وجود ندارد، اما نرخ ایجاد سکه جدید طوری طراحی شده است که در طول زمان کاهش یابد.

قبل از ادغام، نرخ انتشار سالانه ETH حدود ۵٪ بود. این بدان معناست که عرضه ETH در گردش هر سال به میزان آن افزایش یافته است. با این حال، حرکت به سمت PoS باعث کاهش صدور ETH از طریق جوایز به اعتبارسنجی‌ها شده است که احتمالاً منجر به تبدیل ETH به یک دارایی کاهش‌دهنده تورم می‌شود. نکته مهم، از آنجایی که اکوسیستم اتریوم در حال حاضر از PoS استفاده می کند، اعتبار سنجی ها باید ETH را به عنوان وثیقه در نظر بگیرند. همانطور که اتریوم بیشتر در شبکه قفل می شود، عرضه ETH قابل معامله کاهش می یابد و به طور بالقوه باعث افزایش قیمت در طول زمان می شود.

علاوه بر این، کسانی که از این ایده که اتریوم کاهش‌دهنده است، حمایت می‌کنند ممکن است به کاربرد و پذیرش فزاینده آن اشاره کنند. همانطور که توسعه دهندگان بیشتر DApps می سازند، تقاضا برای ETH احتمالا افزایش می یابد و قیمت را بالا می برد. علاوه بر این، با ادامه استفاده از پلتفرم اتریوم برای برنامه‌های DeFi، تقاضا برای ETH برای پرداخت‌ها و وثیقه نیز افزایش می‌یابد که می‌تواند منجر به افزایش بیشتر قیمت شود.

بیت کوین تورمی است یا تورمی؟

طبقه بندی بیت کوین (BTC) به عنوان تورمی یا تورمی به عوامل مختلفی بستگی دارد. بیت کوین تورمی خواهد بود زیرا سکه های جدید به طور مداوم استخراج و عرضه می شوند. با این حال، اقدامات ضد تورم مانند نصف شدن، تورم را در طول زمان کاهش می دهد.

این استدلال که بیت کوین تورم زا است بر این واقعیت استوار است که بیت کوین عرضه محدودی دارد و ذاتاً یک معیار ضد تورم داخلی به نام نصف شدن دارد. نصف کردن رویدادها پاداش ماینرها را کاهش می دهد، بر کمبود بیت کوین تأثیر می گذارد و تورم را در طول زمان کاهش می دهد. از آنجایی که پاداش استخراج در طول زمان کاهش می یابد، استخراج بیت کوین به طور فزاینده ای دشوار و گران می شود.

سقف عرضه ۲۱ میلیونی به این معنی است که پس از استخراج تمام سکه ها، دیگر به بازار اضافه نمی شود. هنگامی که بیت کوین به سقف ۲۱۴۰ رسید، تورم متوقف خواهد شد زیرا هیچ سکه جدیدی در گردش نخواهد بود. در نهایت، با ادامه رشد پذیرش و تقاضا برای BTC، افزایش تقاضای خارجی و مکانیسم‌های کاهش تورم داخلی می‌تواند قیمت بیت‌کوین را افزایش دهد. بیت کوین می تواند از طریق یک مکانیسم داخلی که به تدریج نرخ تورم را کاهش می دهد، تورم را پوشش دهد.

تفاوت بین ارزهای رمزپایه تورمی و کاهش تورم چیست؟

کریپتوکارنسی‌های تورمی و کاهش‌دهنده در مکانیسم‌های پولی و پویایی عرضه متفاوت هستند. این تفاوت ها پیامدهای مهمی برای استفاده و ارزش هر نوع ارز دیجیتال دارد.

ارزهای رمزنگاری شده هر دو تورمی و تورمی می توانند توکنومیک خاص خود را داشته باشند که بر ارزش و استفاده آنها تأثیر می گذارد. کریپتوکارنسی ها معمولا دارای محدودیت عرضه کل سکه هستند که قدرت خرید آنها را در طول زمان افزایش می دهد. کریپتوکارنسی های تورمی اغلب دارای نرخ های انعطاف پذیری برای ایجاد سکه هستند و بدون شک قدرت خرید خود را در طول زمان از دست می دهند.

کریپتوکارنسی های تورمی مزایای متعددی نسبت به ارزهای رمزنگاری شده با تورم دارند. آنها خرج کردن را تشویق می کنند و از احتکار جلوگیری می کنند. بسته به مورد استفاده، سودمندی یا عملکرد به عنوان یک وسیله مبادله ممکن است نقدینگی بیشتر و پذیرش سریع‌تر را فراهم کند.

علاوه بر این، آنها احتمالاً سیاست پولی انعطاف‌پذیرتری نسبت به ارزهای رمزنگاری‌شده و برخی ارزهای فیات ارائه می‌دهند. تورم رمزی را می توان با نیازهای اکوسیستم، از جمله توسعه صندوق، مشوق های مشارکت، و مقابله با فشارهای تورمی ناشی از سیستم های میراث قانونی، تنظیم کرد.

یک ارز دیجیتال کاهش‌دهنده تورم، مالکیت‌ها را تشویق می‌کند، از هزینه‌ها منصرف می‌شود، کمبود را افزایش می‌دهد و پذیرش ارز را به عنوان ذخیره‌ای از ارزش ترویج می‌کند.

علاوه بر این، ارزهای دیجیتال کاهش‌دهنده تورم می‌توانند در برابر تورم، تورم فوق العاده و رکود تورمی محافظت کنند و ارزش خود را در بلندمدت حفظ کنند. کاهش عرضه توکن می تواند با فشارهای تورمی ناشی از عوامل خارجی مانند سیاست های دولت و رویدادهای اقتصادی مقابله کند.

ارز مجازی تورم زا چیست؟

با کاهش عرضه، ارزهای رمزپایه تورم به مرور زمان کاهش می یابند. توکن های کاهش دهنده از مکانیسم های مختلفی برای کاهش عرضه استفاده می کنند. سکه ها معمولاً با کارمزد تراکنش ها و سوزاندن سکه از بین می روند.

ارزهای رمزپایه Deflation دارای نرخ کاهش قیمت از پیش تعیین شده در پروتکل خود هستند. این نرخ میزان کاهش عرضه کل ارز را در طول زمان تعیین می کند. به عنوان مثال، اگر نرخ تورم سالانه ارزهای دیجیتال ۲.۵٪ باشد، به این معنی است که عرضه کل ارز هر سال ۲.۵٪ کاهش می یابد.

مانند بسیاری از ارزهای دیجیتال تورمی، ارزهای رمزپایه کاهش‌دهنده تورم می‌توانند حداکثر عرضه ثابت یا متغیری داشته باشند که تعداد کل توکن‌های ایجاد شده را محدود می‌کند. معمولاً وقتی به حد مجاز عرضه می‌رسد، دیگر نمی‌توان واحدی تولید کرد، اما همیشه اینطور نیست.

به طور خاص، اقتصاد ارزهای دیجیتال کاهش‌یافته تحت تأثیر انگیزه‌های ذینفعانی مانند ماینرها، توسعه‌دهندگان و کاربران با انگیزه‌ها و اهداف متفاوت است که بر عرضه و تقاضای ارزهای دیجیتال تأثیر می‌گذارد. ماینرها تمایل دارند سکه های جدید استخراج کنند، آنها را به وجود بیاورند و به جای فروش آنها در بازار، سکه های تازه استخراج شده را در بازار افزایشی نگه دارند. به طور مشابه، سقف های عرضه حذف می شوند، همانطور که در مورد DOGE وجود دارد و باعث می شود برخی ارزهای دیجیتال قابل دستکاری تر شوند.

چگونه ارزهای رمزپایه کاهش‌دهنده تورم کار می‌کنند؟ ارزهای رمزنگاری‌شده ممکن است مکانیسم‌های مستقیم یا غیرمستقیم برای از بین بردن سکه‌های در گردش داشته باشند. برخی از ارزهای کاهش‌دهنده ممکن است از کارمزد تراکنش‌ها برای تسهیل سوزاندن و کاهش تعداد کل سکه‌های در گردش استفاده کنند. سوزاندن سکه همچنین شامل ارسال مقدار مشخصی سکه به آدرسی غیرقابل دسترس برای حذف مستقیم آنها از گردش است. BNB (BNB) مکانیزم سوزاندن دو سکه را اتخاذ کرد و در طول زمان عرضه خود را ۵۰ درصد کاهش داد. اولی سوزاندن بخشی از BNB است که برای قبوض گاز در زنجیره BNB هزینه می شود و دومی رویداد سوزاندن سه ماهه BNB است.

ارزهای رمزپایه با کاهش قیمت از ابزارهای دیگری نیز برای کاهش عرضه توکن‌ها استفاده می‌کنند، از جمله «نصف کردن». تقریباً هر چهار سال یکبار، نصف کردن پاداش‌هایی را که استخراج‌کنندگان بیت‌کوین برای کارشان دریافت می‌کنند کاهش می‌دهد، که مستقیماً بر کمبود بیت‌کوین تأثیر می‌گذارد.

کریپتوکارنسی تورمی چیست؟

برخی از ارزهای رمزنگاری شده با افزایش عرضه سکه در طول زمان تورمی می شوند. ارزهای دیجیتال تورمی از ترکیبی از نرخ تورم از پیش تعیین شده، محدودیت‌های عرضه و مکانیسم‌هایی برای توزیع توکن‌ها برای حفظ عرضه و تشویق مشارکت در شبکه استفاده می‌کنند.

با نگاهی به سیستم پولی، ارزهای رمزپایه مکانیسم‌های مختلفی برای ایجاد و عرضه سکه دارند. کریپتوکارنسی های تورمی شاهد افزایش مستمر عرضه سکه های وارد شده به بازار ارزهای دیجیتال بوده اند. معمولاً نرخ تورم از پیش تعیین شده ای دارد که میزان افزایش عرضه کل ارز را در طول زمان مشخص می کند. علاوه بر این، حداکثر عرضه توکن‌های تورم معمولاً ثابت یا متغیر است و تعداد کل توکن‌هایی را که می‌توان ایجاد کرد را تعیین می‌کند. پس از رسیدن به حداکثر عرضه، هیچ توکن دیگری نمی توان ایجاد کرد.

با این وجود، ارزهای دیجیتال مختلف هنوز دارای توکنومی متفاوت هستند و ممکن است در طول زمان تنظیم شوند. با این تصمیم، DOGE اکنون عرضه نامحدود سکه دارد.

رمزارزهای تورمی چگونه کار می کنند؟ ارزهای دیجیتال تورمی از مکانیسم های اجماع تخصصی، مانند اثبات کار (PoW) و اثبات سهام (PoS) برای جمع آوری سکه های تازه ایجاد شده استفاده می کنند. بین شرکت کنندگان شبکه توزیع کنید. این اجازه می دهد تا سکه های جدید استخراج شوند (Bitcoin (BTC)) یا در اعتبارسنجی شبکه (اتر (ETH)) توزیع شوند.

از طریق مکانیسم اجماع PoW بیت‌کوین، ماینرها تراکنش‌ها را تایید می‌کنند و بر اساس اینکه چه کسی اول معما را حل می‌کند، پاداش دریافت می‌کند. در PoS، زمانی که بلوکی از تراکنش‌ها آماده پردازش است، پروتکل PoS یک گره اعتبارسنجی را برای تأیید بلوک انتخاب می‌کند. اعتبار سنجی ها بررسی می کنند که آیا تراکنش های یک بلوک درست هستند یا خیر. در آن صورت، اعتبارسنجی‌ها بلوک‌هایی را به بلاک چین اضافه می‌کنند و برای مشارکت‌های خود پاداش‌های ETH دریافت می‌کنند. این معمولاً متناسب با سهام اعتبار دهنده است.

در برخی ارزهای دیجیتال، توزیع توکن های جدید می تواند تحت تأثیر تصمیمات حاکمیتی قرار گیرد. به عنوان مثال، یک سازمان غیرمتمرکز خودمختار (DAO) می تواند در مورد آزادسازی وجوه خزانه داری رأی دهد، پاداش های سهام را تغییر دهد، و دوره های سرمایه گذاری را تعیین کند، که در نهایت بر تورم ارز و توزیع توکن های جدید تأثیر بگذارد.

نویسنده: Alexandra Overgaag