اصل پارتو ۸۰/۲۰ چیست و چگونه در مورد ارزهای دیجیتال اعمال می شود؟

توضیح اصل پارتو

اصل پارتو بر اهمیت شناسایی بازیگران کلیدی، ارزهای رمزنگاری شده کلیدی یا پروژه های تاثیرگذار تاکید می کند.

طبق اصل پارتو، که معمولاً به عنوان قانون ۸۰/۲۰ از آن یاد می شود، تقریباً ۸۰٪ از اثرات ناشی از ۲۰٪ از علل است. ویلفردو پارتو، اقتصاددان ایتالیایی مشاهده کرد که در اوایل قرن بیستم، ۲۰ درصد از جمعیت ایتالیا ۸۰ درصد از کشور را کنترل می کردند.

از آن زمان، این اصل در طول سال‌ها در زمینه‌های مختلف پذیرفته شده است و اغلب برای برجسته کردن توزیع نابرابر نتایج مورد استناد قرار می‌گیرد. اما قانون ۸۰/۲۰ برای فناوری بلاک چین به چه معناست؟

در زمینه ارزهای رمزنگاری شده، اصل پارتو را می توان از چند طریق مشاهده کرد.

امنیت شبکه بلاک چین

تعداد کمی از گره ها (معمولاً حدود ۲۰٪) بخش عمده ای از حجم کار محاسباتی را برای امنیت شبکه حمل می کنند و از یکپارچگی و ایمنی کل شبکه بلاک چین محافظت می کنند. این گره ها اغلب توسط نهادهای حیاتی اجرا می شوند و به طور نامتناسبی در حفظ پایداری شبکه نقش دارند.

توزیع ثروت

درصد کمی از آدرس های کیف پول دارای بخش بزرگی از سکه های برخی ارزهای دیجیتال هستند. این گروه کوچک از سرمایه گذاران که اغلب از آنها به عنوان “نهنگ” یاد می شود، به دلیل سهام بزرگ خود می توانند تاثیر زیادی بر بازار داشته باشند. قانون ۸۰/۲۰ با این تمرکز ثروت سازگار است.

موفقیت پروژه

اکثریت علاقه و سرمایه گذاری سرمایه گذاران در زمینه عرضه اولیه سکه (ICO) و راه اندازی توکن بر روی تعداد نسبتا کمی از پروژه ها متمرکز شده است. قانون موفقیت ۸۰/۲۰ نتیجه تمرکز سرمایه‌گذاران بر کسب‌وکارهایی است که تیم‌های قوی، مفاهیم اصلی و فناوری امیدوارکننده دارند.

استفاده از قرارداد هوشمند

اکثر برنامه های کاربردی پیشرفته توسط گروه های کوچکی از توسعه دهندگان و کاربران بر روی پلتفرم های بلاک چین مانند اتریوم ساخته می شوند که از قراردادهای هوشمند پشتیبانی می کنند. این گروه کوچک از افراد و شرکت ها سهم قابل توجهی در ایجاد و استفاده از قراردادهای هوشمند داشته اند و بر توسعه فناوری بلاک چین به طور کلی تأثیر گذاشته اند.

نگرانی های اخلاقی در مورد تمرکز ثروت در فضای کریپتو

تمرکز ثروت در بخش کریپتو سوالات اخلاقی را ایجاد می کند، زیرا تمایل به تقویت دستکاری بازار، تداوم نابرابری، محدود کردن شمول مالی و تشدید مشکلات زیست محیطی دارد.

تمرکز ثروت در صنعت کریپتوکارنسی باعث ایجاد مسائل اخلاقی جدی شده است که منعکس کننده مسائل اجتماعی-اقتصادی عمیق تر است. توزیع نابرابر منابع یکی از نگرانی های اصلی است. عدم تعادل قدرت ناشی از تمرکز ثروت توسط نهنگ ها، روحیه غیرمتمرکز را که ارزهای دیجیتال امیدوارند تقویت کنند، تضعیف می کند، در حالی که بی عدالتی های موجود را تداوم می بخشد.

علاوه بر این، تمرکز ثروت می تواند منجر به دستکاری بازار شود. نهنگ‌ها با توجه به ذخایر گسترده‌ای که دارند، این قدرت را دارند که بر قیمت‌های بازار تأثیر بگذارند و نوسانات مصنوعی ایجاد کنند که به سرمایه‌گذاران کوچک آسیب می‌رساند. علاوه بر این، نگرانی‌های گسترده در مورد معاملات داخلی، طرح‌های پمپ و تخلیه و سایر انواع دستکاری بازار، اعتماد به کل اکوسیستم کریپتو را تضعیف می‌کند.

تمرکز ثروت در ارزهای دیجیتال در حال افزایش شکاف دیجیتالی است. با توسعه فناوری بلاک چین، دسترسی به خدمات مالی، برنامه های کاربردی غیرمتمرکز (DApps) و فرصت های سرمایه گذاری اهمیت فزاینده ای پیدا می کند. تمرکز ثروت در دست چند نفر، پتانسیل دموکراتیک شدن ارزهای دیجیتال را محدود می کند و مانع از شمول مالی و پیشرفت اجتماعی می شود.

یکی دیگر از مسائل اخلاقی تأثیرات زیست محیطی است. استخراج ارزهای دیجیتال، به ویژه سیستم‌های اثبات کار (PoW)، به قدرت پردازش زیادی نیاز دارد و مقادیر زیادی انرژی مصرف می‌کند. هنگامی که تعداد کمی از شرکت ها اکثر عملیات معدن را کنترل می کنند، هزینه های زیست محیطی را افزایش می دهد و نگرانی های اخلاقی را در مورد پایداری منابع و استفاده کارآمد از منابع ایجاد می کند.

این نگرانی های اخلاقی را می توان با استفاده از یک رویکرد چند وجهی مورد توجه قرار داد. برخی از این مشکلات را می توان با ترویج پذیرش گسترده تر ارزهای دیجیتال، افزایش شفافیت تراکنش ها و انجام اقدامات دیگر کاهش داد. علاوه بر این، توسعه یک محیط رمزنگاری فراگیرتر که با ایده‌آل‌های اخلاقی همسو باشد، می‌تواند با حمایت و ترویج تلاش‌های مالی غیرمتمرکز (DeFi) که هدف آن ایجاد یک سیستم مالی برابرتر است، به دست آید.

موسسات مالی اقتصادی، که به عنوان سیستم های مالی برابری خواه شناخته می شوند، با ترویج برابری و انصاف در میان مردم یا گروه ها، برای پل زدن یا حذف نابرابری ها در ثروت، درآمد و فرصت ها تلاش می کنند. در چنین سیستمی، با همه شرکت‌کنندگان، صرف‌نظر از وضعیت اقتصادی-اجتماعی، قومیت، جنسیت یا سایر معیارها، از نظر منابع مالی، امکانات اقتصادی و دسترسی به خدمات اولیه به طور یکسان رفتار می‌شود.

تأثیر ساختار حاکمیت بر ارزهای دیجیتال: نمودار پارتو

قانون ۸۰/۲۰، که بیان می کند که تصمیمات اغلب به شدت تحت تأثیر تعداد کمی از شرکت کنندگان است، می تواند برای بررسی اثر پارتو ساختارهای حاکمیتی بر روی ارزهای دیجیتال استفاده شود.

اصل پارتو به روش های زیر بر ساختار حاکمیت ارزهای دیجیتال تأثیر می گذارد:

تمرکز قدرت تصمیم گیری: ۲۰ درصد نفوذ، ۸۰ درصد تصمیم گیری

بخش قابل توجهی از کل عرضه (حدود ۲۰٪) اغلب توسط تعداد بسیار کمی از سرمایه گذاران بزرگ، پذیرندگان اولیه یا موسسات قدرتمند در بسیاری از شبکه های ارزهای دیجیتال کنترل می شود. این سازمان ها به دلیل سهام بزرگشان، نفوذ نامتناسبی (تقریباً ۸۰ درصد) بر انتخاب های حاکمیتی دارند. آنها این قدرت را دارند که بر تصمیمات مربوط به پیشنهادها، رای‌ها و به‌روزرسانی‌های پروتکل تأثیر بگذارند به نحوی که به نفع آنها باشد.

سیستم رای گیری و پیشنهاد: ۲۰% شرکت کننده فعال، ۸۰% رای

تنها حدود ۲۰ درصد از دارندگان توکن (به طور متوسط) به طور فعال در مکانیسم های حاکمیتی مانند سیستم های رای گیری و پیشنهاد شرکت می کنند. با این حال، این ۲۰٪ از شرکت کنندگان معمولاً حدود ۸۰٪ از کل آرا رای می دهند. در نتیجه، این اقلیت فعال تأثیر بسزایی در تصمیم گیری دارد.

تأثیر ارتقا و توسعه: ۲۰٪ بودجه، ۸۰٪ توسعه

اگر یک ارز دیجیتال از روش های تامین مالی مانند خزانه های دولتی یا کمک های مالی استفاده کند، تنها تعداد کمی از شرکت ها یا پروژه ها (حدود ۲۰٪) ممکن است اکثریت بودجه (تقریبا ۸۰٪) را دریافت کنند. به همین دلیل، این پروژه های با بودجه خوب تأثیر بیشتری بر پیشرفت و توسعه ارزهای دیجیتال دارند.

توزیع توکن حکومتی: ۲۰% دارندگان، ۸۰% نفوذ

در سیستم‌هایی که از نشانه‌های حاکمیتی استفاده می‌کنند، تعداد کمی از دارندگان توکن (حدود ۲۰%) اغلب بخش بزرگی از توکن‌ها (حدود ۸۰%) را کنترل می‌کنند. در نتیجه، این دارندگان نفوذ قابل توجهی بر تصمیمات و پیشنهادات دارند و بر جهت کلی ارز دیجیتال تأثیر می گذارند.

استراتژی سرمایه گذاری ارزهای دیجیتال بر اساس اصل پارتو ۸۰/۲۰

با رعایت قانون ۸۰/۲۰ هنگام عبور از اکوسیستم پیچیده ارزهای دیجیتال، سرمایه گذاران می توانند ریسک را بهتر کنترل کنند و پتانسیل بازدهی پایدار را افزایش دهند.

استفاده از اصل پارتو می تواند به هدایت یک رویکرد استراتژیک و متمرکز برای سرمایه گذاران ارزهای دیجیتال کمک کند. سرمایه گذاران می توانند به جای گسترش سرمایه گذاری های خود در دارایی های دیجیتال متعدد، منابع خود را بر روی ۲۰ درصد ارزهای دیجیتال معتبر و تاثیرگذار متمرکز کنند.

این تمرکز استراتژیک درک عمیق‌تری از شرکت‌کنندگان کلیدی بازار فراهم می‌کند و سرمایه‌گذاران را قادر می‌سازد تا بر اساس تحقیق و تحلیل دقیق، انتخاب‌های عاقلانه‌ای داشته باشند. سرمایه گذاران می توانند با تخصیص بخش بزرگی از سبد سرمایه گذاری خود به این ارزهای دیجیتال مهم، از ثبات و مزایای بازار دارایی های تثبیت شده استفاده کنند.

علاوه بر این، قانون ۸۰/۲۰ را می توان به برنامه های سرمایه گذاری گسترش داد. سرمایه گذاران ممکن است دیدگاه بلندمدتی را اتخاذ کنند و ۸۰ درصد از سرمایه خود را به ارزهای رمزپایه ای که برای نگهداری بلندمدت طراحی شده اند اختصاص دهند.

این استراتژی با این ایده مطابقت دارد که کلید رشد بلندمدت پایدار، تمرکز بر با ارزش ترین دارایی ها است. ۲۰ درصد باقیمانده سبد را می توان برای معاملات کوتاه مدت یا میان مدت استفاده کرد و به سرمایه گذاران این امکان را می دهد که از نوسانات بازار برای سودهای سریع تر استفاده کنند.

چگونه می توان تأثیر منفی قانون ۸۰/۲۰ را بر روی ارزهای دیجیتال کاهش داد؟

برای کاهش تأثیر منفی اصل پارتو بر صنعت کریپتو، باید به طور فعال حقوق صاحبان سهام، دسترسی و فراگیری را ترویج کنیم.

پروژه ها باید بر اجرای سیاست های فرصت برابر برای مبارزه با تمرکز ثروت و قدرت تمرکز کنند. یک استراتژی حمایت از دسترسی غیرمتمرکز به خدمات مالی و حذف محدودیت های جغرافیایی و اجتماعی-اقتصادی است.

علاوه بر این، پروژه‌ها باید راه‌اندازی پرتاب‌ها و ایردراپ‌های منصفانه، توزیع توکن‌ها به‌طور گسترده در سراسر جامعه را نیز در نظر بگیرند و اطمینان حاصل کنند که پذیرندگان اولیه از فروش توکن یا ICO سود ناعادلانه نمی‌برند.

علاوه بر این، با توسعه ابزارها و برنامه‌های آموزشی که برای همه آزاد است، صرف نظر از تاریخچه یا وضعیت اقتصادی، می‌توانیم دانش لازم برای مشارکت صحیح در حوزه ارزهای دیجیتال را در اختیار افراد قرار دهیم.

تمرکززدایی پیشرونده یک استراتژی جدید برای کاهش تأثیر منفی اصل پارتو بر صنعت کریپتو است. برای تصمیم‌گیری مؤثر، این مدل نیاز به مرحله اولیه تمرکز دارد و به دنبال آن یک انتقال تدریجی به تمرکززدایی انجام می‌شود.

با استفاده از این رویکرد، اجرای شفاف فرآیندهایی مانند حکمرانی غیرمتمرکز و رای‌گیری در جامعه، کاربران را قدرتمند می‌کند، توزیع برابر قدرت را تضمین می‌کند و اقتصاد رمزنگاری عادلانه‌تر را تقویت می‌کند.