استادان حقوق دانشگاه نیویورک استدلال می کنند که «شرط بر رشد شخصی» با استفاده از قراردادهای هوشمند باید قانونی باشد

طبق مقاله آنها، خود قراردادی می تواند به افراد در ترک سیگار و کاهش وزن کمک کند، اما مشوق هایی مانند قرار دادن بمب در جمجمه آنها قطعاً محدودیت های قانون را آزمایش می کند.

پروفسور مکس راسکین و جک میلمن از دانشکده حقوق دانشگاه نیویورک اخیراً مقاله‌ای را در مجله فناوری‌های نوظهور منتشر کرده‌اند که در آن درباره قوانین مربوط به استفاده از قراردادهای هوشمند مبتنی بر بلاک چین برای “شرط‌بندی بر رشد شخصی” بحث می‌کند.

به گفته آنها، شرط بندی روی رشد شخصی یک قرارداد یک طرفه است که افراد با خودشان درگیر می شوند. هدف این قراردادها معمولاً بهبود خود، شروع یا توقف برخی اقدامات برای مدت زمان معین یا در یک تاریخ معین است.

محققان برای توضیح این مفهوم از مفاهیم ترک سیگار و کاهش وزن استفاده می کنند. طبق مقاله آنها:

به عنوان مثال، یک طرح کلی از چنین شرط بندی این است: اگر مکس در شش ماه آینده ۱۰ پوند از دست ندهد، باید ۱۰۰۰ دلار به جک بپردازد. از طرف دیگر، اگر وزن کم کند، جک باید با مکس رفتار کند. شام استیک.”

به گفته محققان، بحث اصلی مقاله این است که مشوق ها می توانند به طور مثبت بر توانایی فرد برای موفقیت در کارهای دشوار تأثیر بگذارند. اما بدون پاسخگویی، چنین مشوق هایی کمتر کار می کنند.

به گفته نویسندگان، “قراردادهای هوشمند می توانند به عنوان مجری و ناظر عمل کنند، و به مشتاقان اجازه می دهند تا به طور موثر خود آینده خود را بدون دخالت دیگران پیوند دهند.”

راسکین و میلمن قراردادهای هوشمند روی بلاک چین را با استفاده از “contractware” تصور می کنند، که سخت افزاری است که برای اندازه گیری یا نظارت بر شرایط شرط بندی به منظور اجرای انطباق با شرایط قرارداد استفاده می شود. ما طرحی را پیشنهاد می کنیم.

در مورد ترک سیگار، محققان به عنوان مثال فردی را ذکر می کنند که ۱۰۰۰۰ دلار را به یک قرارداد هوشمند واریز می کند که از آنها خواسته می شود تا ۳۰ روز سیگار را ترک کنند تا وجوه را پس بگیرند. در صورت عدم موفقیت، می توان وجوه را به عنوان مثال به یک موسسه خیریه از پیش تعریف شده به انتخاب کاربر منتقل کرد.

برای اجرای شرایط “شرط”، محققان سیستمی را در نظر می گیرند که در آن کاربران از دستگاه های تنفسی مونوکسید کربن برای بررسی انطباق استفاده می کنند. دستگاه تنفس مونوکسید کربن ابزاری است که می تواند دود سیگار را در تنفس شما به همان روشی که دستگاه تنفس الکلی تشخیص می دهد، تشخیص دهد. غلظت الکل خون را تعیین کنید.

اگر کاربر در چک‌این مشخص‌شده رد شود یا در تست تنفس‌سنجی شکست بخورد، شرایط قرارداد هوشمند به‌طور مستقل اجرا می‌شود و سهام کاربر از بین می‌رود.

اگرچه این مفهوم نسبتاً ساده است، قانونی بودن قراردادهای شخصی و قابلیت اجرای آنها تا حدودی مبهم است. محققان بر این باورند که نباید هیچ مانع قانونی برای جلوگیری از گره زدن وجوه خود در طرحی برای شرط بندی علیه خود وجود داشته باشد و این گونه قراردادها باید تا زمانی محدود شوند که شرایط قانونی “ملاحظه” شود. از نظر قانونی الزام آور است.

مربوط: قرارداد هوشمند قانون داده اتحادیه اروپا “سوئیچ کشتن” عدم اطمینان ایجاد می کند

محققان نوشتند: “هیچ قانونی وجود ندارد که افراد را از اهدای پول خود منع کند.” با این حال، آنها در ادامه خاطرنشان می‌کنند که باید محدودیت‌هایی برای آنچه می‌توان به عنوان سهام استفاده کرد، به ویژه با توجه به ماهیت مستقل قراردادهای هوشمند، وجود داشته باشد.

این مقاله همچنین یک مورد فرضی را در نظر می‌گیرد که در آن یک سرمایه‌گذار برای نشان دادن تمایل به بازپرداخت وام «مایل است بمبی در جمجمه شما کار کند» و بیان می‌کند که «اگر در بازپرداخت یا تلاش برای حذف آن شکست بخورید، یک بمب منفجر می‌شود. “

طبق تحقیقات، این یک نوع قرارداد هوشمند “قوی” در نظر گرفته می شود. زیرا شرایط شامل «هزینه های ابطال بی نهایت بالا برای بدهکار» است. با این حال، این مقاله همچنین خاطرنشان می‌کند که به دلیل «قوانین بسیاری که خودکشی یا ترویج خودکشی را ممنوع می‌کنند»، «احتمالاً» این گونه قراردادها به عنوان قراردادهای شخصی قانونی نیستند.

نویسنده: Tristan Greene
منابع:
Cointelegraph | CoinDesk | U.Today