بازی های رمزنگاری برای موفقیت باید سرگرم کننده باشند – مشکل پول نیست

برخلاف آنچه ممکن است فکر کنید، پاداش های پولی در بازی ها بر حفظ بازیکن تأثیر منفی می گذارد. توسعه دهندگان باید روانشناسی بازیکن و طراحی بازی را در نظر بگیرند.

زمانی که در Riot Games به عنوان رئیس بخش جذب بازیکن برای اتحادیه اروپا کار می کردم، در مورد ورود بازیکن و حفظ طولانی مدت آنها یاد گرفتم. هر دو برای کسب موفقیت آمیز گیمر ضروری هستند. من مکانیسم‌های حفظ کاربر را در بازی‌ها بررسی کرده‌ام و چیزی که آموخته‌ام این است که امروزه اکثر بازی‌های ارزهای دیجیتال فاقد مکانیسم‌هایی هستند که بازیکنان را حتی در کوتاه‌مدت درگیر نگه می‌دارد.

چرا بازی های دارای رتبه برتر جوایز دنیای واقعی را وارد بازی های خود نمی کنند؟ عناوینی که از جوایز لذت نمی برند. فرصت هایی برای معرفی پاداش های مالی همیشه مورد توجه بوده است. چرا کسی این کار را نکرد؟

پاسخ در یکی از الگوهای رفتاری اساسی که همراه با انگیزه است نهفته است: توجیه بیش از حد. این مکانیسم مستند، علاقه افراد را به فعالیت ها کاهش می دهد.

وجود پاداش های بیرونی مانند پول نقد و جوایز است. پول انگیزه های درونی را از بین می برد. این همان چیزی است که توسعه دهندگان سنتی می گویند برای حفظ طولانی مدت بازیکن ضروری است.

مربوط: خصومت با ارزهای رمزنگاری شده باعث می شود ژاپن جایگاه خود را به عنوان پایتخت بازی در جهان از دست بدهد.

بازی‌ها باید از تزریق پاداش‌های مالی به تجربیاتی که ذاتاً برای پاداش طراحی شده‌اند، اجتناب کنند. لذت شکست دادن باس‌های سرسخت در بازی‌های سبک Dark Souls از این واقعیت ناشی می‌شود که آنها به مهارت زیادی نیاز دارند.

اگر به آن تجربه ۰.۵۰ دلار پاداش دهید، آن را کنار می گذارید. ورود به مسابقات بازی های ویدیویی فیفا با دوستان فقط برای کسب درآمد ۰.۱۵ دلاری، لذت را از شما می گیرد. ارائه صفر دلار ملاحظات مالی را حذف می کند و به طور کامل بر روی تجربه بازی تمرکز می کند.

هر بازی دارای مجموعه ای از مکانیک ها است که به طور خاص برای حفظ کاربر، کسب درآمد و فعال سازی مجدد طراحی شده اند. اینها باید عمیق‌تر از این باشد که بازیکنان فقط برای توکن‌ها برگردند.

اقتصاد بدون روانشناسی

یک اقتصاددان ناآگاه از رفتار و بازی های انسانی ممکن است ابتدا به این فکر کند که چگونه کاربران را برای بازی بیشتر ترغیب کند. هر چه کاربر بیشتر بازی کند، بازیکن ارزش بیشتری از تراکنش کسب می کند. در نتیجه، کاربران قدرتمند بیشتر برای اقلام و معاملات درون بازی پول پرداخت می کنند.

بنابراین افزایش حفظ کاربر ضروری است. این باعث افزایش درآمد و درآمد قابل پیش بینی به ازای هر کاربر می شود. فرض کنید کاربران شما به طور متوسط ​​۰.۶۰ دلار در هر ساعت گیم پلی درآمد کسب می کنند، و داده ها و الگوهای رفتاری شما نشان می دهد که شما در معرض خطر ترک کامل بازی هستند. منطق این است که شما می توانید شروع به پرداخت ۰.۳۰ دلار برای تشویق آنها به ادامه کار کنید.

اینجاست که توجیه بیش از حد مطرح می شود.

از نقطه نظر صرفاً اقتصادی، پرداخت ۰.۳۰ دلار و کسب ۰.۶۰ دلار بازده ۱۰۰٪ سرمایه گذاری است. این در ظاهر کاملاً منطقی است. اما اتخاذ چنین رویکردی دقیقاً جایی است که بازی‌های بازی به خوردن اشتباه می‌کنند.

مربوط: ۹۰ درصد پروژه های GameFi شهرت صنعت را از بین می برد

تحقیقات گسترده در روانشناسی رفتاری کودک به اصل توجیه بیش از حد اشاره دارد. ما بسیاری از کارها را انجام می دهیم زیرا آنها برای ما ارزش ذاتی دارند. ما تنها زمانی حاضریم که در این فعالیت ها شرکت کنیم و از آنها بیشترین لذت را ببریم که یک پاداش ذاتی وجود داشته باشد.

اگر کودک شما از نواختن پیانو لذت می برد، با دادن جایزه ۱ دلاری هر بار که پیانو می نوازد، به مرور زمان انگیزه او کاهش می یابد. همین امر در مورد سرگرمی های سخت و چالش برانگیز است که بدن و ذهن ما را در بالاترین سطح خود کار می کند. حالت جریان زمانی حاصل می شود که ما در حداکثر پتانسیل خود باشیم. اگر تمرکز آن لیزر را از دست بدهید، ممکن است شکست بخورید.

یک سیستم خواستگاری خوب برای بازی‌های چند نفره، شما را در مقابل حریفانی قرار می‌دهد که دقیقاً ۵۰ درصد مواقع می‌توانید آنها را شکست دهید.

مغز ما با فعالیت‌هایی که پاداش مالی ارائه می‌کنند متفاوت از فعالیت‌هایی که پاداش مالی ارائه نمی‌کنند، رفتار می‌کند. معرفی یک پاداش مالی به حالت جریان مانند انداختن یک آچار به چرخ چرخان است. مغز ما روی نتایج مالی متمرکز است نه لذت تلاش.

حالت جریان

وضعیت‌های جریان مکانی عالی برای کاربران هستند تا خودشان را پیدا کنند. بازی‌های بزرگی مانند League of Legends و Overwatch در ایجاد سیستم‌های خواستگاری که نرخ برد خود را نسبتاً یکسان نگه می‌دارند عالی هستند. جریان هایی که در آن خود را به حداکثر مطلق خود سوق می دهند. این بالاترین پاداش های ذاتی را در شناخت توانایی های بازیکن ایجاد می کند و شرایط را برای پیشرفت و در نهایت موفقیت بازیکن فراهم می کند.

از سوی دیگر، بازی‌های ارزهای دیجیتال حول محور توکنومیک و مکانیک بازی برای کسب درآمد طراحی شده‌اند. حلقه بازی و لذتی که از انجام بازی ها به دست می آورید پس از پاداش های رمزنگاری در رتبه دوم قرار دارند.

هیچ کس صدها ساعت را روی فعالیتی که از آن لذت نمی برد سرمایه گذاری نمی کند مگر اینکه پول زیادی پرداخت کند. و ما می‌توانیم پول زیادی را فقط زمانی بپردازیم که تعداد زیادی از کاربران برای ایجاد ارزش قابل توجه کار کنند. این به سرعت به یک مارپیچ مرگ برای بازی‌های رمزنگاری اولیه تبدیل می‌شود، زیرا بازی قادر به تولید مقدار مورد نیاز برای این کار نیست.

توسعه دهندگان باید بازی هایی را ایجاد کنند که مردم می خواهند بازی کنند و این را به یک هدف اصلی تبدیل کنند. حتی بازی‌های عالی با اعداد حفظ بزرگ نیز می‌توانند با مکانیک‌های بازی برای کسب درآمد، ماندگاری‌شان را از بین ببرند.

این مقاله برای اهداف اطلاعات عمومی است و در نظر گرفته نشده است و نباید به عنوان مشاوره حقوقی یا سرمایه گذاری تلقی شود. دیدگاه‌ها، افکار و نظرات بیان شده در اینجا متعلق به نویسنده است و لزوماً منعکس‌کننده یا بیانگر دیدگاه‌ها یا نظرات Cointelegraph نیست.

نویسنده: Anderson Mccutcheon