در سال پس از FTX چه انتظاراتی از ارزهای رمزپایه باید داشت؟

کاربران همچنان به دنبال انتقال وجوه از صرافی های متمرکز هستند و راه را برای رونق جایگزین های مبتنی بر بلاک چین هموار می کنند.

کریپتوکارنسی یک لحظه Lehman با FTX داشته است. یکی دیگر لحظه لیمن رکود اقتصاد کلان از ارزهای دیجیتال در امان مانده است.

از آنجایی که شایعات ورشکستگی آغاز شد، فرار بانک ها اجتناب ناپذیر بود. سام «اس بی اف» بنکمن-فرید، یک نوع دوست مؤثر که اکنون در حبس خانگی است، همچنان اصرار داشت که دارایی ها «مشکلی نیست». البته اینطور نبود. از Genesis گرفته تا Gemini، بیشتر سازمان‌های رمزنگاری مهم تحت تأثیر اثرات سرایتی بعدی قرار گرفته‌اند.

مشکلات مبادلاتی مانند Binance، Coinbase و FTX

در فضای متمرکز، لایه های شکننده ثبات بارها و بارها زیر چکش فشارهای اقتصاد کلان فرو ریخته اند. به همین دلیل، می توان استدلال کرد که سیستم های متمرکز به سرعت رشد می کنند. به عبارت دیگر، ما کارایی را بر تحمل استرس ارج می نهیم. امور مالی سنتی چرخه‌های اقتصادی را قادر می‌سازد که دهه‌ها را در بر می‌گیرد، اما ماهیت سریع Web3 به ما این امکان را می‌دهد که خطرات ناشی از صرافی‌های متمرکز را بشناسیم و حتی آن را کم اهمیت جلوه دهیم.

مشکلاتی که آنها ایجاد می کنند ساده و در عین حال گسترده است. به سرمایه گذاران بدبین و باهوش احساس امنیت کاذب می دهد. تا زمانی که ما در یک بازار “گاو” هستیم، چه ارگانیک یا دستکاری شده، گزارش های عمومی بسیار کمتری از ترازنامه های شکست خورده و پیشینه های مشکوک وجود دارد.

مربوط: ضعف اقتصادی می تواند به زودی به بیت کوین نقش جدیدی در تجارت جهانی بدهد

برای اکثر افرادی که از نابودی FTX آسیب دیده اند، راه پیش رو شروع به استفاده از کیف پول های خودسرپرست است، زیرا سرمایه گذاران خرده ناامید هستند که ارزهای دیجیتال را از صرافی های متمرکز دریافت کنند. اکثر سرمایه گذاران باید میزان مسائل تمرکز را درک کنند. این فقط سرمایه گذاران خرده فروشی نیستند که دارایی های خود را در کیف پول های سرد یا گرم ذخیره می کنند. بلکه فقط به سوال دیگری تبدیل می شود. ثروت خود را تحت چه دارایی هایی قرار می دهید؟

تتر (USDT) که اغلب به عنوان ستون فقرات اکوسیستم ارزهای دیجیتال مورد ستایش قرار می گیرد، بارها به دلیل نداشتن دارایی برای حمایت از سپرده های کاربران مورد انتقاد قرار گرفته است. این بدان معناست که در صورت نصب بانک، تتر قادر به بازپرداخت این سپرده ها نخواهد بود و سیستم از بین می رود. این آزمون زمان را پس داده است، و در حالی که بازار نزولی است، برخی از افراد ریسک گریز ممکن است شانس خود را در یک رویداد بالقوه کاهش یافته فشار ندهند. البته گزینه بعدی USD Coin (USDC) است که توسط Circle ارائه شده است. تا زمانی که USDC مرتبط با پروتکل Tornado Cash توسط خود Circle مسدود نشد، این یک گزینه قابل اعتماد برای کهنه‌کاران ارزهای دیجیتال بود. Binance USD (BUSD) به معنای واقعی کلمه توسط صرافی متمرکز Binance پشتیبانی می شود، در حالی که Dai (DAI) پس از واریز اتر بیش از حد وثیقه (ETH) به پروتکل Maker صادر می شود و آن را تبدیل به یک ارز با ثبات می کند. این سیستم به قیمت دارایی های پرخطر بستگی دارد. .

در اینجا خطر طرف مقابل نیز وجود دارد، زیرا وقتی حسابرس می گوید دارایی هایی برای بازگرداندن سپرده به یک پروتکل خاص دارد، باید حرف حسابرس را قبول کنید. حتی در بازارهای صعودی، مواقعی وجود داشته است که این ارزش‌گذاری‌ها غیرقابل اعتماد بوده‌اند، بنابراین اعتماد به آنها در چنین شرایط سختی منطقی نیست. اکوسیستمی که به شدت به استقلال و تأیید متکی است. برای ما، به نظر می‌رسد ارزهای دیجیتال عملکرد بسیار خوبی دارند. برای درخواست مکرر “به من اعتماد کن”.

الان ما را کجا رها می کند؟ در حالی که رگولاتورها با خشم واقعی به صنعت کریپتو می نگرند، علاقه مندان چندین طرف را در پیشروی تا این لحظه مقصر می دانند. برخی می گویند SBF مقصر اصلی است، در حالی که برخی دیگر فرض می کنند که Changpeng Zhao، مدیر عامل بایننس، مسئول براندازی اعتماد به اکوسیستم است. به نظر می رسد متقاعد شده اند که انسان ها و پروتکل هایی که ارائه می کنند نیاز به قانون و مقررات دارند.

خروج کاربران از FTX، Binance، Coinbase و سایر صرافی‌ها بذر امید است

اینکه آیا صنعت باید مبادلات متمرکز را کنار بگذارد دیگر موضوعی نیست. در عوض، این یک سوال است که چگونه می توان امور مالی غیرمتمرکز (DeFi) را به روشی غیرمخالف از حریم خصوصی بهبود بخشید، در حالی که در عین حال تصور فعلی که “غرب وحشی” است را کاهش داد. قانون‌گذاران، همراه با سرمایه‌گذاران، با این ایده جدید بیدار می‌شوند که موسسات متمرکز تحت فشار از هم می‌پاشند. نتیجه گیری اشتباه این است که صرافی های متمرکز باید به شدت تنظیم شوند. خوشبینانه و صادقانه این است که ما باید DeFi را با سرعت بیشتری به نفع آن کنار بگذاریم.

DeFi برای جلوگیری از این خطرات به طور کامل توسعه یافته است. یکی از این روش ها توسعه یک شبیه ساز مبتنی بر عامل است که خطرات پروتکل های وام دهی را مدل می کند. ما از داده‌های زنجیره‌ای، روش‌های ارزیابی ریسک اثبات‌شده و ترکیب‌پذیری DeFi برای تست استرس اکوسیستم وام‌دهی استفاده می‌کنیم. DeFi شفافیت لازم را برای چنین فعالیت هایی فراهم می کند. برخلاف همتایان متمرکز خود، DeFi می‌تواند با مبهم‌سازی وجوه و فرضیه‌سازی مجدد خصوصی سقوط کند.

چنین نظارتی را می توان در زمان واقعی در DeFi انجام داد، بنابراین کاربران همیشه از سلامت پروتکل های وام خود مطلع هستند. بدون چنین نظارتی، یک رویداد ورشکستگی که در یک صنعت مالی متمرکز اتفاق می‌افتد ممکن است، و با از بین رفتن زنجیره‌ای از قرار گرفتن در معرض، موجی از انحلال‌ها را آغاز می‌کند.

تصور کنید تمام دارایی های FTX شما در زمان واقعی نظارت می شود و در منابع عمومی نمایش داده می شود. چنین سیستمی می‌توانست از همان ابتدا از رفتار مخرب FTX نسبت به مشتریان خود جلوگیری کند، اما حتی با وجود اهرم‌های ناامن بیش از حد که منجر به فروپاشی آن می‌شود، می‌توان آن را دید و سرایت از بین می‌رفت.

مربوط: پیگیری فدرال رزرو برای “تضادهای ثروت” در حال تضعیف ارزهای دیجیتال است

ثبات سیستم وام دهی به ارزش وثیقه ارائه شده توسط وام گیرندگان بستگی دارد. در هر زمان معین، سیستم برای حلال ماندن به سرمایه کافی نیاز دارد. پروتکل‌های وام دهی با الزام کاربران به وثیقه‌گذاری بیش از حد وام‌های خود، آن را اجرا می‌کنند. این در مورد پروتکل های وام دهی DeFi صادق است، اما نه زمانی که شخصی از یک صرافی متمرکز استفاده می کند و از مقادیر زیادی اهرم بدون وثیقه استفاده می کند.

این به طور خاص به این معنی است که پروتکل های وام دهی DeFi در برابر سه عامل اصلی شکست محافظت می شوند. تمرکز (به عنوان مثال خطای انسانی و تضاد منافع منجر به طمع انسان می شود)، عدم شفافیت، و عدم وثیقه.

به عنوان آخرین نکته به تنظیم کننده ها، دور شدن از سیستم های متمرکز نیاز به مسئولیت نظارتی را حتی در یک فضای غیرمتمرکز برطرف نمی کند یا ریشه کن نمی کند. چنین سیستم هایی فقط تا حد معینی قابل تنظیم هستند و از نظر تصمیم گیری و قابل پیش بینی بودن آنها را بسیار قابل اعتمادتر می کند. کد محتوای خود را مجدداً اجرا می کند مگر اینکه یک خطر سیستماتیک در آن یافت شود. بنابراین محدود کردن به کدهای خاص و ارائه مقررات پیرامون آنها آسان تر است تا اینکه باور کنیم که هر یک از طرف های انسانی به نفع گروه به عنوان یک کل عمل می کنند. اول از همه، تنظیم کننده ها می توانند آزمایش استرس برنامه های DeFi را در اندازه و شفافیت تراکنش ها شروع کنند.

این مقاله برای اهداف اطلاعات عمومی است و در نظر گرفته نشده است و نباید به عنوان مشاوره حقوقی یا سرمایه گذاری تلقی شود. دیدگاه‌ها، افکار و نظرات بیان شده در اینجا متعلق به نویسنده است و لزوماً منعکس‌کننده یا بیانگر دیدگاه‌ها یا نظرات Cointelegraph نیست.

نویسنده: Amit Chaudhary