معاملات مارجین در مقابل معاملات آتی: تفاوت چیست؟

معاملات مارجین و معاملات آتی برای چند برابر کردن سود در ارزهای دیجیتال استفاده می شود. در اینجا آنچه شما باید در مورد این ابزارها بدانید، نحوه کار آنها و تفاوت آنها آورده شده است.

آیا معاملات مارجین و آتی ابزارهای ریسکی هستند؟

سرمایه‌گذاران معاملات حاشیه و معاملات آتی را به دلیل بازدهی بالقوه بسیار جذاب می‌دانند، اما قبل از اتخاذ آنها باید همه ریسک‌ها را با دقت در نظر گرفت.

ریسک مرتبط با معاملات مارجین

معاملات حاشیه کریپتو به دلیل مولفه اهرمی که می تواند باعث شود سرمایه گذاران بیشتر از آنچه در ابتدا داشتند ضرر کنند، ریسک بیشتری نسبت به معاملات استاندارد دارد. به خصوص با توجه به اینکه ارزهای رمزنگاری شده دارایی‌های بسیار نوسان و غیرقابل پیش‌بینی هستند، سرمایه‌گذاران ممکن است نیاز داشته باشند وجوه اضافی برای وثیقه فراهم کنند تا مجبور به فروش نشوند.

سرمایه گذاران از روز اول شروع به پرداخت سود وام دریافتی با حاشیه می کنند و با افزایش بهره، بدهی افزایش می یابد. به همین دلیل، معاملات حاشیه سرمایه گذاری کوتاه مدت خوبی است و پرداخت سود در بلندمدت کمتر سودآور است.

ریسک مرتبط با معاملات آتی

ریسک اصلی مرتبط با معاملات آتی، اهرم بالایی است که سرمایه گذار می تواند در یک موقعیت سفته بازانه تقاضا کند. قراردادهای آتی معمولاً اهرمی بسیار بیشتر از دارایی پایه را می دهند. این بدان معناست که خطر تماس‌های حاشیه‌ای نیز بیشتر است که می‌تواند ضرر شما را بزرگ‌تر کند.

همراه با نوسانات شدید بازار ارزهای دیجیتال، قیمت قراردادهای آتی ممکن است در تاریخ انقضا برای سرمایه گذاران مطلوب نباشد. قبل از شروع، باید برخی از مهارت های معاملاتی را کسب کنید. زیرا اینها ابزارهای سرمایه گذاری سوداگرانه و پرخطر هستند.

آیا معاملات مارجین و معاملات آتی همان سرمایه گذاری هستند؟

معاملات مارجین در بازار نقدی (بازار تحویل فوری) انجام می شود در حالی که معاملات آتی مربوط به معاملات انجام شده در بازار مشتقه برای دارایی هایی است که در آینده تحویل داده می شود.

معاملات مارجین و معاملات آتی دو استراتژی هستند که سرمایه گذار را ملزم به داشتن مهارت های معاملاتی خوب می کند زیرا از تکنیک های معاملاتی پیشرفته در نظر گرفته می شوند. آنها دو نوع مختلف از ابزارهای سرمایه گذاری با اهداف مشابه هستند، فقط راه های مختلف برای دستیابی به آنها.

معاملات حاشیه و معاملات آتی: شباهت ها

شانس. فرصت

معاملات مارجین و معاملات آتی ابزارهای سرمایه گذاری مشابهی هستند. هدف آنها این است که سرمایه گذاران را قادر سازند تا دارایی های رمزنگاری بیشتری را تنها با استفاده از سهام خریداری کنند. هر دو خودروهای سوداگرانه هستند، با رویکردهای متفاوت برای دستیابی به یک هدف.

هدف

هر دوی اینها می‌توانند باعث بازدهی تقویت‌شده شوند، اما همچنین می‌توانند باعث زیان‌های شدید شوند. تجربه سودهای سریع و قابل‌توجه، به‌ویژه در بازار بسیار نوسان ارزهای دیجیتال، به نوعی آسان است.

معاملات حاشیه و معاملات آتی: تفاوت ها

بازارهای مختلف

تفاوت اصلی بین معاملات مارجین و معاملات آتی در بازار معامله شده است. مارجین در بازار نقدی معامله می شود، در حالی که قراردادهای آتی قراردادهایی هستند که در بازار مشتقه مبادله می شوند که نشان دهنده تحویل آتی دارایی ها است.

قدرت نفوذ

اهرم در معاملات حاشیه ارزهای دیجیتال معمولاً بین ۵ تا ۲۰ درصد است در حالی که اهرم در معاملات آتی معمولاً بیش از ۱۰۰ درصد است.

تخصیص وثیقه

حساب‌های حاشیه کریپتو به معامله‌گران اجازه می‌دهد تا از طریق نوعی وام که باید با بهره پرداخت شود، وارد بازار نقدی شوند، در حالی که معاملات آتی فقط به سپرده‌های حسن نیت به عنوان وثیقه نیاز دارند.

فاصله

از آنجایی که بازار نقدی دائمی است، معامله گران باید تصمیم بگیرند که چه مقدار اهرمی را می خواهند روی سکه خود نگه دارند. از سوی دیگر، قراردادهای آتی، قراردادهایی با تاریخ انقضا هستند که تعیین می کنند چه مدت می توان یک موقعیت را حفظ کرد.

نوع سرمایه گذار

آنها دو نوع معامله‌گر را برای انجام معاملات مارجین و معاملات آتی هدف قرار می‌دهند. معاملات مارجین برای سرمایه گذاران کوتاه مدت است، در حالی که معاملات آتی برای سرمایه گذاران بلند مدت است.

معاملات آتی چگونه کار می کند؟

معاملات آتی در بازار ارزهای دیجیتال به سرمایه گذاران اجازه می دهد تا روی قیمت بیت کوین شرط بندی کنند. به عنوان مثال، در تاریخ خاصی در آینده، شما در واقع مالک چیزی نیستید.

در معاملات آتی کریپتو، قراردادی بین فروشنده ای که می خواهد قیمتی را به امید کسب سود در تاریخ معینی در آینده قفل کند و خریداری که قرارداد را به عنوان پوششی در برابر پرداخت قیمت بالاتر در صورت رشد دارایی خریداری می کند، امضا می شود. افزایش دادن. ارزش.

این فرآیند بدون توجه به قیمت واقعی دارایی در تاریخ آتی آن اتفاق می‌افتد و توسط بورس آتی تنظیم می‌شود، که باید اطمینان حاصل کند که قرارداد در تاریخ سررسید آن محقق می‌شود. در معاملات کریپتو، قراردادهای آتی اغلب قراردادهای سه ماهه یا دائمی هستند.

یک قرارداد آتی باید شامل موارد زیر باشد:

• انقضا: زمانی که قرارداد آتی بر اساس شرایط مقرر تسویه شود.
• ارزش قرارداد: مقدار ارز دیجیتالی که دارایی اساسی تحت پوشش قرارداد را تشکیل می دهد.
• اهرم: برخی صرافی ها به معامله گران اجازه می دهند برای افزایش اندازه موقعیت خود و افزایش پتانسیل سود خود پول قرض کنند.
• نوع پرداخت: به طور کلی می توان آن را به صورت ارز دیجیتال، نقدی یا حواله بانکی انجام داد.

معاملات آتی چیست؟

قرارداد آتی نوعی قرارداد مشتقه است که خریداران و فروشندگان ارزهای دیجیتال را برای انجام معاملات با قیمت تعیین شده در تاریخ مشخصی در آینده به هم متصل می کند.

برخی از علاقه مندان به ارزهای دیجیتال ترجیح می دهند به جای خرید و فروش واقعی از طریق کلید خصوصی یا رمز عبور، از طریق معاملات آتی سرمایه گذاری کنند. در همان زمان، آنها در معرض دارایی ها قرار گرفتند.

شرایط معاملات آتی کریپتو در قرارداد آتی نشان داده شده است، به طوری که خریدار دارایی کریپتو را با قیمت پیش‌بینی‌شده در یک تاریخ خاص، بدون توجه به قیمت بازار، دریافت می‌کند و فروشنده آن که دارایی را تحویل می‌دهد، متعهد است. با تاریخ انقضا

قراردادهای آتی در صرافی های آتی مانند CME Group، بزرگترین و شناخته شده ترین بورس های جهان معامله می شوند و بر اساس ماه انقضا مشخص می شوند. طبق اعلام انجمن صنعت آتی (FIA)، در سال ۲۰۲۱، ۲۹ میلیارد قرارداد آتی معامله خواهد شد. معاملات آتی ارزهای دیجیتال بخش رو به رشدی از بازار است و افراد بیشتری به این نوع سرمایه گذاری علاقه مند هستند.

CME افزایش ۱۳ درصدی در ارزش افزوده بیت کوین (BTC) (ADV) و قراردادهای آتی میکرو بیت کوین در قراردادهای معامله شده در سال ۲۰۲۱ را گزارش داد. تغییر دادن.

در پوشش ریسک، یک سرمایه‌گذار موقعیتی بر خلاف آنچه در دارایی پایه دارد اتخاذ می‌کند و در صورت زیان در دارایی پایه، ریسک را متعادل می‌کند و زیان را از طریق قراردادهای آتی که نوسان قیمت را محدود می‌کند، کاهش می‌دهد.

ممکن است در معاملات آتی ضرر کنید. با این حال، با توجه به عنصر پوشش، زیان کاهش می یابد و ممکن است کمتر از معاملات حاشیه ای باشد. مانند حساب مارجین، معامله ارزهای دیجیتال در معاملات آتی مستلزم افتتاح حساب کارگزاری است که باید توسط یک صرافی یا کارگزار تایید شود.

معامله مارجین چگونه کار می کند؟

معاملات مارجین با هدف تقویت سود انجام می شود و ممکن است به سرمایه گذاران باتجربه اجازه دهد تا به سرعت سود کسب کنند. اگر معامله گران ندانند که چگونه کار می کند، می تواند منجر به زیان های چشمگیر شود.

هنگام معامله با حاشیه، سرمایه گذاران ارزهای دیجیتال از یک شرکت کارگزاری وام می گیرند تا معامله کنند. آنها ابتدا پول نقد را به یک حساب حاشیه ای واریز می کنند که به عنوان وثیقه برای وام استفاده می شود، نوعی سپرده تضمینی.

سپس شروع به پرداخت سود برای پولی که قرض کرده اید، کنید. این مبلغ را می توان در پایان وام یا اقساط ماهانه یا هفتگی بر اساس شرایط فعلی بازار پرداخت کرد. هنگامی که دارایی فروخته می شود، درآمد حاصل از آن ابتدا برای پرداخت وام حاشیه استفاده می شود.

برای افزایش قدرت خرید سرمایه گذاران و خرید دارایی های رمزنگاری بیشتر به وام نیاز است و دارایی های خریداری شده به طور خودکار به وثیقه برای وام های حاشیه ای تبدیل می شوند.

مبلغی که سرمایه گذار می تواند وام بگیرد به قیمت ملک خریداری شده و ارزش وثیقه بستگی دارد. با این حال، کارگزاران معمولاً به سرمایه‌گذاران پیشنهاد می‌کنند تا ۵۰ درصد از قیمت خرید ارز دیجیتال را در مقابل مبلغ وثیقه موجود در حساب خود وام بگیرند.

به عنوان مثال، اگر یک سرمایه‌گذار ۱۰۰۰ دلار ارز دیجیتال خریداری کند و بخواهد نیمی از آن را به عنوان حاشیه استفاده کند، برای پرداخت اولین وام خود به حداقل ۵۰۰ دلار وثیقه نیاز دارد.

اهرم معاملاتی حاشیه

حساب‌های مارجین معمولاً برای معاملات اهرمی استفاده می‌شوند، جایی که اهرم نشان‌دهنده نسبت وجوه استقراضی به حاشیه است. یک نمونه از معاملات حاشیه ممکن است باز کردن یک معامله ۱۰۰۰۰ دلاری با اهرم ۱۰:۱ باشد. در این صورت، معامله گر باید ۱۰۰۰ دلار سرمایه برای اجرای معامله متعهد کند.

این نسبت های اهرمی بسته به پلت فرم معاملاتی و بازار معامله شده متفاوت است. برای مثال، نسبت معمولی بازار سهام ۲:۱ است. در مقابل، قراردادهای آتی نسبت را به ۱۵:۱ افزایش می دهند. در معاملات حاشیه کریپتو، جایی که قوانین همیشه مانند بازارهای سنتی وضع نمی‌شوند، نسبت‌های اهرمی از ۲:۱ تا ۱۲۵:۱ متغیر است. جامعه کریپتو معمولاً با اشاره به نسبت‌ها به صورت 2x، 5x، 125x و غیره مخفف می‌شود. این نشان دهنده چند برابری است که سرمایه گذاری می تواند در آنها اتفاق بیفتد.

معاملات مارجین شامل ارجاعی مانند معاملات طولانی یا کوتاه است که توسط یک سرمایه گذار انجام می شود. زمانی که مردم طولانی می شوند، به موقعیت های گسترده ای که اتخاذ کرده اند اشاره می کنند و انتظار دارند قیمت افزایش یابد. یک موقعیت فروش بر اساس این فرض است که برعکس اتفاق خواهد افتاد، یک سرمایه گذار در یک ارز دیجیتال با این باور که قیمت پایین خواهد آمد، موقعیت منفی دارد. در این صورت، سرمایه گذار در صورت سقوط دارایی سود خواهد برد.

مزیت معامله با مارجین افزایش سود است، اما سرمایه گذاران نیز می توانند ضرر کنند. دارایی معامله گر وثیقه وام است و اگر ارزش آن کمتر از حد معینی باشد، کارگزار وجوه بیشتری را به عنوان وثیقه تزریق می کند تا حداقل الزامات معامله حاشیه را برآورده کند. حق فروش اجباری را برای خود محفوظ می دارد.

تجارت تضمینی چیست؟

معاملات حاشیه استراتژی است که به سرمایه گذاران اجازه می دهد تا بدون استفاده از وجوه خود و استقراض پول از یک کارگزار، دارایی های بیشتری را خریداری کنند.

معاملات مارجین در بازار ارزهای دیجیتال هیچ تفاوتی با معاملات حاشیه سنتی ندارد. تامین مالی حاشیه ای به عنوان وام برای تجارت دارایی های دیجیتال در نظر گرفته می شود. مارجین پولی است که از کارگزار قرض گرفته شده و تفاوت بین مبلغ کل سرمایه گذاری و مبلغ وام است.

دارایی‌هایی که موجودی حساب معاملاتی حاشیه را تشکیل می‌دهند به عنوان وثیقه برای وام‌ها برای پوشش ریسک‌های اعتباری و زیان‌های احتمالی که معامله‌گر ممکن است داشته باشد، به‌ویژه هنگام معامله با اهرم استفاده می‌شود. اگر ارزش سرمایه گذاری به میزان قابل توجهی کاهش یابد، یک شرکت کارگزاری یا صرافی ارز دیجیتال ممکن است دارایی های یک معامله گر را نقد کند.

برای معامله ارزهای دیجیتال بدون حاشیه، سرمایه‌گذار باید توسط یک ارائه‌دهنده خدمات تأیید شود تا یک حساب مارجین برای سپرده‌گذاری ارزهای دیجیتال، پول نقد یا اوراق بهادار به عنوان وثیقه برای وام باز کند. در معاملات حاشیه ارزهای دیجیتال، اهرم هم سود و هم ضرر را تقویت می‌کند و تماس‌های مارجین می‌تواند با زیان‌های بزرگ مانند کاهش ارزش سهام یک اوراق بهادار رخ دهد.

ادعاهای مارجین به یک صرافی یا کارگزار اجازه می دهد تا وثیقه سرمایه گذار را بدون رضایت آنها نقد کند یا برای جلوگیری از انحلال اجباری به رضایت کارگزار، وجوه اضافی در حساب حاشیه خود درخواست کند.

نویسنده: Emi Lacapra