پیدا کردن عرضه اولیه در ارز دیجیتال

اصطلاح عرضه در گردش به تعداد سکه ها یا توکن های ارز دیجیتالی اطلاق می شود که به صورت عمومی در دسترس هستند و در بازار در گردش هستند.

عرضه در گردش یک ارز دیجیتال می تواند در طول زمان افزایش یا کاهش یابد. به عنوان مثال، عرضه بیت کوین در گردش به تدریج افزایش می یابد تا اینکه به حداکثر عرضه ۲۱ میلیون سکه برسد. چنین افزایش تدریجی مربوط به فرآیند استخراج است که به طور متوسط ​​هر ۱۰ دقیقه یک بار سکه های جدید تولید می کند. از طرف دیگر ، رویدادهای سوزاندن سکه مانند مواردی که بایننس انجام می دهد ، باعث کاهش عرضه در گردش می شود و سکه ها را برای همیشه از بازار حذف می کند.

عرضه در گردش به سکه هایی اطلاق می شود که در دسترس عموم است و نباید با کل عرضه یا حداکثر عرضه اشتباه گرفته شود . کل عرضه برای تعیین کمیت تعداد سکه های موجود استفاده می شود، یعنی تعداد سکه هایی که قبلا صادر شده است منهای سکه هایی که سوزانده شده اند. مجموع عرضه اساساً مجموع عرضه در گردش و سکه هایی است که در امانی قفل شده اند. از سوی دیگر، حداکثر عرضه، حداکثر مقدار سکه‌هایی را که تا به حال وجود خواهد داشت، از جمله سکه‌هایی که در آینده استخراج یا در دسترس قرار خواهند گرفت، تعیین می‌کند.

علاوه بر این، عرضه در گردش یک ارز دیجیتال می‌تواند برای محاسبه ارزش بازار آن استفاده شود که از ضرب قیمت فعلی بازار در تعداد سکه‌های در گردش ایجاد می‌شود. بنابراین، اگر یک ارز دیجیتال خاص دارای عرضه در گردش ۱,۰۰۰,۰۰۰ سکه باشد که هر کدام با ۵.۰۰ دلار معامله می شود، ارزش بازار برابر با ۵,۰۰۰,۰۰۰ دلار خواهد بود.

منبع: https://academy.binance.com/en/glossary/circulating-supply